Baharın geldiğini anladım bugün, penceremin önündeki atkestanesi ağacının tomurcukları iyice büyümüş. Yakında yapraklanmaya başlayacak. Sessizce seyrettiğim karga yuvasını göremeyeceğim yapraklar dalları doldurduğunda. Serçelerle gözgöze gelemeyeceğiz. Sığırcıklar dalların arasında saklambaç oynayacaklar benimle. Belki nisan yağmurları tıkırdatacak panjurları. Ama bu kış aramızdan gidenler bir daha geri gelmeyecekler. Giderken içimizde açtıkları yaralarda yaşayacaklar ancak.
Leylekler geri dönene kadar hoşçakal kış, şimdi giderken acılarımızıda al yanına. Yorgun ülkemin topraklarında filizlenen bahar, gelirken koluna umudu tak gel olur mu? Çok ihtiyacımız var ona...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder