Yok, anladım ben. Bu krizlerim bitmez benim. Takıldım mı feci takılıyorum bir şeye. Şöyle az biraz zaman geçipde arkamı dönüp baktığımda farkediyorum yediğim naneyi ama geçmişler olsun. Öyle böyle değil, sıra sıra defterler uçuşuyor gözlerimin önünde yaprak yaprak. Küçükleri, büyükleri, elyapımı, fabrika çıkışlısı... Ayarım bozuk ya şunun için bir tane, bu proje için şart, benim hiç böylesi yok, bak bu sırt dikişine bayılıyorum e deneyelim o zaman derken, yarım düzine defter yapmışım. E bir dur nefes al yani değil mi? Az biraz vaktimi aldı ama durmayı başardım. Tabii hal böyle olunca bari fotoğraflarını ekleyeyim bloğa dedim. Böylece günün bu pek manalı yazısı da ortaya çıkmış oldu. Gönül isterdi ki zamana yayılsınlar, her birini nasıl yaptım ayrı ayrı anlatayım. Kısmet değilmiş, nasipse başka bir krize artık. Yine aklıma parlak bir fikir gelir ve o fikrin içinden de bir defter geçer illa ki, o zaman anlatırım. Bu durumda sevgilerimi yolluyorum size, kalın sağlıcakla :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder