Kar yağıyor ya çocuklar gibiyim nedensiz değil keyfim. Hava soğuk ama o minik tanecikleri düşünmek bile içimi ısıtıyor. Hiç bir şey yapasım yok elime kahve fincanımı alıp gökyüzünü seyre dalmaktan başka... Hava kararmaya yüz tuttu çoktan. Dışarıdan gelen arabaların gürültüsüne sokakların ıslak sesleri karışıyor. Canım şair olmayı çekti ama nerdeee...Kelimeleri kullanıp duygular, hayatlar, yeni kentler kurmak zor. En iyi yol bildiğindir derler ya benim ki de o hesap. Peki ben ne bilirim; kağıtları bilirim mesela onları evirir çevirir yeni şekiller veririm. Az biraz renkleri bilirim, boyalarla oynamayı sonra. Yeni bir hayat yaratamasam da keçeyle çantalar yapabilirim. Yaptıklarımla dostlara keyif veririm, neşe veririm. Gülen yüzlerinden çalarım biraz kendimi mutlu ederim. Eski yılın son günlerinden kalan bir kaç fotoğrafım var paylaşacağım. Yeni yıla farklı bir giriş yaptım farkındayım, dilerim ki hikayelerimizin gelişme ve sonuç bölümleri güzel olsun. Her yeni gün yüzümüzü güldürecek milyon tane neden versin herbirimize. Yine görüşmek dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder