Sabancı Müzesinde eylül ayında başlayan Joan Miro sergisine gitmeyi serginin bitmesine günler kala başardım. Gözümü karartıp ortasına daldığım İstanbul trafiğinin verdiği sıkıntıyı güneşli bir mart günü yaşıyor olmak hafifletti doğrusu. Atlı köşkü çok severim boğaza nazır yemyeşil ve keyifli hali bende hep huzur duygusu yaratır. Metro, vapur ve otobüs yolculuğumu tamamlayıp müzeye ulaşmayı başardığımda, kuru dallarını tomurcuklarla çiçeklerle bezemiş bahçe karşıladı beni. Köşkse süslenmiş püslenmiş çiçekleriyle beraber misafirlerini seyrediyordu. Miro'nun canlı renkleri, yalın fırçası uzun uzun gözlerime ziyafet çekti. Ölmeden önce görülmesi gereken usta ressamlar listemden bir satırı daha çizmiş olmak içimdeki çocuğu şımarttı. Hala daha görmeye fırsat bulamadıysanız sergi 8 mart günü son kez ziyaretçilerini ağırlayacak haberiniz olsun. Keyifli seyirler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder